Kasalanan ko nga ba ang lahat?

Yan ang isa sa mga napakalaking tanong na bumabagabag sa akin simula nang magsulputan ang mga problema ko sa isang aspeto ng aking buhay.

Sabi ko noon sa isa kong kaibigan, "Hindi, hindi sa aking kamay at sa napakaiksing termino ko tayo babagsak. AYOKO. Hindi mangyayari iyon."

Bago ko pa man paunlakan ang isang napakalaking pabor sa akin na pinag-isipan ko ng kalahating taon, naisip ko na lahat ng pwedeng mangyari kung sakali mang um-OO ako sa pabor na iyon. Naisip ko lahat ng maganda at pangit na maaari ngang mangyari. Di ko akalain na sa lahat ng pwedeng mangyari ay yung pangit pa talaga ang lalamang.

Hindi ko ginustong mangyari ito, hindi talaga. Hindi ko gusto lahat ng nangyayari ngayon.

Ngayong nangyari na lahat ng masamang pwedeng mangyari, ito ang tanong ko:

"Kasalanan ko nga ba ang lahat ng ito?"

Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na hindi, hindi ko kasalanan ang lahat ng ito. Kung tutuusin ay wala naman akong ginawa kundi gawin lamang ang aking trabaho ng maayos. Pero, may malaking parte sakin ang nagsasabing oo, kasalanan ko nga ang lahat ng ito.

Bakit ko nasabi iyon? Kasi sa isip ko, hindi sana mangyayari ang lahat ng ito kung pinagsabihan ko ang iba. Hindi sana mangyayari ang lahat ng ito kung gumawa ako ng hakbang bago pa man lumaki ang problema. Wala sana kaming problema ngayon kung hindi ko pinabayaang humantong sa ganito ang mga bagay-bagay.

Ito na marahil ang pinakamalaking pagkakamali na nagawa ko sa aking organisasyon.

Hindi ko ginustong mangyari ang lahat ng ito.

Patawad sa inyo. Patawad kung binigo ko man kayo.