Bilanggo

Heto nanaman ako. Isang bilanggo. Bilanggo nanaman ng pagkarami-raming gawain, proyekto, pagsusulit at kung ano-ano pa. Bilanggo sa pag-aaral., bilanggo sa pagiging isang estudyante o kolehiyala (mas magandang pakinggan), bilanggo ng aking unibersidad.

Sino ba ang gustong maging isang bilanggo? Wala. Baliw lang ang magsasabing gusto niya maging isang bilanggo. At sino bang gustong makaranas ng maraming hirap na dinaranas ng isang bilanggo? Malamang ay wala rin, maliban na lamang sa mga taong, tulad nga ng nabanggit ko kanina, baliw o may sayad.

Ako? Buong buhay ko, isa akong bilanggo. Matagal na akong bilanggo ng maraming bagay at tao sa buhay ko. Bilanggo ako sa mundong ito, bilanggo sa buhay kong ito, bilanggo ako sa aking unibersidad, bilanggo ako sa pamilya ko, bilanggo sa puso ng isang tao. Sawang-sawa na ako sa pagkakabilanggo. Uhaw na uhaw na ako, uhaw sa kalayaan.

Kelan ko kaya makakamit ang kalayaan na matagal ko nang inaasam? Hindi ko alam. Wala akong ideya. Ang tanging naiisip ko lamang ngayon ay, malamang, habambuhay na lang ako magiging isang bilanggo. Kahit na hindi ko gusto, wala naman akong magagawa para baguhin ang lahat ng iyon. Ang magagawa ko lamang ay tanggapin ang katotohanan at sanayin ang aking sarili sapagkat ang pagiging isang bilanggo ay parte na ng realidad ng buhay.