Daig pa ang Hangin (Part 2)

Heto na naman ako.

Pakiramdam ko ay mistula hangin na naman ako.

Ano bang pagkakatulad namin ng hangin?

Ang hangin, hindi nakikita. Parang ako, pakiramdam ko ay walang nakakakita sa akin.
Ang hangin, madalas hindi pinapansin. Parang ako, wala lang kung nariyan ako.


Pero ano ang pinagkaiba namin ng hangin?

Ang hangin, mahalaga sa bawat tao para mabuhay. Ako? Ano ba ako sa buhay ng mga tao?!?!
Ang hangin, kahit di mo nakikita, nararamdaman mo. Ako? Wala lang. Wala lang ako.

Naalala ko ang isang linya sa isang palabas na napanood ko. Sinabi ito ng isang babae sa lalaking dati niyang minamahal.

"Ang hangin, hindi na binabalikan ang kaniyang mga iniwan."

Hindi ako naniniwala run. Bakit, hindi ba't kapag mahangin, paulit-ulit mo iyon mararamdaman? Bakit, ilang hangin ba meron rito sa mundo? Iisa lang, walang lumalabas na hangin sa mundo. Iisang hangin lang nilalanghap nating lahat, nagsiswimming lang tayo sa isang malaking pool ng hangin sa lupa.

Tulad ng hangin, patuloy lang akong iikot-ikot sa paligid. Aaligid-aligid sa tabi-tabi kahit na wala namang nakakapansin. Pero kung totoo man ang sinabi ng babae sa palabas tungkol sa pang-iiwan ng hangin at di pagbalik, ako iba. Hindi ako mang-iiwan at babalik-balikan ko ang aking mga dinaanan. Pero, sa aking pagbalik o muling pagdaan, mahina nang hangin ang dala ko. Mahirap nang mapansin o maramdaman. Bakit? Kasi napapagod din naman pati ang hangin. At isa pa, gusto kong malaman kung sino ang mga taong makakapansin sa akin kahit na gaano pa man kahina ang hanging dala ko.