Nananadya ba ang kapalaran?
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Klase sa Lit:
Ako si Helena. Ang babaeng naghahabol kay Demetrius. Ang babaeng handang iwan ang lahat para sa pagmamahal ni Demetrius. Ako si Helena na patuloy na umaasa sa pagmamahal at pangakong binitawan sa akin ni Demetrius. Patuloy akong umaasa na balang araw ay makukuha ko ang pagmamahal ni Demetrius, na matagal na niyang ibinigay kay Hermia, na aking kaibigan.
Pero hindi ako si Helena sa tunay na buhay. Ako lamang si Turo. Pero ano ang mga pagkakatulad namin ni Helena? Marami, hindi ko na kailangang isa-isahin pa. Si Turo ay parang ibang bersiyon lamang ni Helena sa tunay na buhay. At hindi tulad sa mundo ng dula at drama, ang mga nararanasan ni Turo sa buhay ay tunay lahat, samantalang ang kay Helena ay panay mga pagkukunwari lamang at walang katohanan.
Propesor sa Lit:
Habang pinag-uusapan ang isang parte ng dulang tinatalakay nila sa klase, napatingin ang propesor ni Turo sa kanya at siya ay tinanong:
"Turo, do you have a dream date? Or, do you have a dream guy?"
Hindi nakasagot si Turo. Umiling-iling na lang siya, tsaka napaisip ng kung ano-ano. Nawala na ang atensyon niya sa klase, napunta na sa ibang bagay..
Talakayan ng dula:
"Love makes you irrational, illogical, senseless, crazy.. and the list goes on.."
"The course of true love never did run smooth.."
"Were the world mine, Demetrius being bated, the rest I'd give to you translated."
"Things base and vile, holding no quantity, Love can transpose to form and dignity. Love looks not with the eyes but with the mind; and therefore is winged Cupid painted blind. Nor hath Love's mind of any judgement taste. Wings, and no eyes, figure unheedy haste. And therefore is Love said to be a child because in choice he is so oft beguiled. As waggish boys in game themselves forswear, so the boy Love is perjured everywhere."
- ilan lang sa mga nagustuhan kong linya sa dula na tinalakay namin kanina.
Mga litratong nakalulungkot tignan:
Mga litratong hindi ko inaasahang makita.. mga litratong hindi ko ginustong makita lalo na ngayon. Hindi ko na rapat tinignan ang album na iyon. Nalungkot lang ako. Naalala ko ang lahat ng sinabi sa akin ng isa kong kaibigan.. mga salita o bagay na pilit kong tinatanggal sa aking isipan dahil ayoko naman malaman o marinig ang mga salita o bagay na iyon sa unang lugar pa lamang.
Marahil ay wala namang ibig sabihin ang mga litratong iyon, pero, hindi ko maiwasang mapaisip ng kung ano-ano. Alam kong wala akong karapatang sabihin at maramdaman ang lahat ng ito, subalit.. subalit.. subalit... hindi ko lang talaga mapigilan ang aking sarili.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Marami pang nangyari ngayong araw na ito na muling nagpaalala sakin ng lahat-lahat. Mula pagpasok ko sa eskuwelahan, hanggang ngayon, bago ako matulog. Parang nananadya na si tadhana. Ewan ko na, hindi ko na alam. Kailangan ko na nga bang ituring na senyales ang lahat ng ito?! Kaya ba ako kinukulit ni tadhana ng ganito ay dahil kahit na napakarami na niyang ibinigay na senyales, ayoko pa rin kumilos dahil mas nangingibabaw ang takot sa akin at pilit na nagbubulag-bulagan sa lahat ng senyales na iyon?
Ngunit... paano nga ako kikilos? Gustuhin ko man kumilos.. Hindi pa ako handa.. at hindi ko alam kung kailan ako magiging handa para maunang kumilos..
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Klase sa Lit:
Ako si Helena. Ang babaeng naghahabol kay Demetrius. Ang babaeng handang iwan ang lahat para sa pagmamahal ni Demetrius. Ako si Helena na patuloy na umaasa sa pagmamahal at pangakong binitawan sa akin ni Demetrius. Patuloy akong umaasa na balang araw ay makukuha ko ang pagmamahal ni Demetrius, na matagal na niyang ibinigay kay Hermia, na aking kaibigan.
Pero hindi ako si Helena sa tunay na buhay. Ako lamang si Turo. Pero ano ang mga pagkakatulad namin ni Helena? Marami, hindi ko na kailangang isa-isahin pa. Si Turo ay parang ibang bersiyon lamang ni Helena sa tunay na buhay. At hindi tulad sa mundo ng dula at drama, ang mga nararanasan ni Turo sa buhay ay tunay lahat, samantalang ang kay Helena ay panay mga pagkukunwari lamang at walang katohanan.
Propesor sa Lit:
Habang pinag-uusapan ang isang parte ng dulang tinatalakay nila sa klase, napatingin ang propesor ni Turo sa kanya at siya ay tinanong:
"Turo, do you have a dream date? Or, do you have a dream guy?"
Hindi nakasagot si Turo. Umiling-iling na lang siya, tsaka napaisip ng kung ano-ano. Nawala na ang atensyon niya sa klase, napunta na sa ibang bagay..
Talakayan ng dula:
"Love makes you irrational, illogical, senseless, crazy.. and the list goes on.."
"The course of true love never did run smooth.."
"Were the world mine, Demetrius being bated, the rest I'd give to you translated."
"Things base and vile, holding no quantity, Love can transpose to form and dignity. Love looks not with the eyes but with the mind; and therefore is winged Cupid painted blind. Nor hath Love's mind of any judgement taste. Wings, and no eyes, figure unheedy haste. And therefore is Love said to be a child because in choice he is so oft beguiled. As waggish boys in game themselves forswear, so the boy Love is perjured everywhere."
- ilan lang sa mga nagustuhan kong linya sa dula na tinalakay namin kanina.
Mga litratong nakalulungkot tignan:
Mga litratong hindi ko inaasahang makita.. mga litratong hindi ko ginustong makita lalo na ngayon. Hindi ko na rapat tinignan ang album na iyon. Nalungkot lang ako. Naalala ko ang lahat ng sinabi sa akin ng isa kong kaibigan.. mga salita o bagay na pilit kong tinatanggal sa aking isipan dahil ayoko naman malaman o marinig ang mga salita o bagay na iyon sa unang lugar pa lamang.
Marahil ay wala namang ibig sabihin ang mga litratong iyon, pero, hindi ko maiwasang mapaisip ng kung ano-ano. Alam kong wala akong karapatang sabihin at maramdaman ang lahat ng ito, subalit.. subalit.. subalit... hindi ko lang talaga mapigilan ang aking sarili.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Marami pang nangyari ngayong araw na ito na muling nagpaalala sakin ng lahat-lahat. Mula pagpasok ko sa eskuwelahan, hanggang ngayon, bago ako matulog. Parang nananadya na si tadhana. Ewan ko na, hindi ko na alam. Kailangan ko na nga bang ituring na senyales ang lahat ng ito?! Kaya ba ako kinukulit ni tadhana ng ganito ay dahil kahit na napakarami na niyang ibinigay na senyales, ayoko pa rin kumilos dahil mas nangingibabaw ang takot sa akin at pilit na nagbubulag-bulagan sa lahat ng senyales na iyon?
Ngunit... paano nga ako kikilos? Gustuhin ko man kumilos.. Hindi pa ako handa.. at hindi ko alam kung kailan ako magiging handa para maunang kumilos..
No comments:
Post a Comment